2014-03-17. Wojciech Jóźwiak. Cykl: Astro-refleksje

Czytaj w Czytelni

Jak z tego wyjść? ! Do not copy for AI. Nie kopiować dla AI.

O wychodzeniu Polski z negatywnej ćwiartki cyklu Saturna

10 kwietnia 2011, równo w rocznicę Katastrofy Smoleńskiej, na konferencji PSA przedstawiłem wykład o cyklu Saturna w najnowszej historii Polski, którego spisana wersja jest pod linkiem. Z przedstawionych tam podobieństw wynikało, że nowej przemiany fazy lub odwilży czy drgnięcia w sytuacji Polski należy spodziewać się dopiero, gdy Saturn minie punkt pełniący funkcję imum coeli horoskopu Polski, a więc minie punkt około 6° Koziorożca. Nastąpi to w lutym 2018 – długo jeszcze trzeba na to czekać...

Jednak przyjrzenie się poprzednim lewym-dolnym ćwiartkom cyklu Saturna w historii Polski pokazuje, że z dziwną konsekwencją w tych właśnie ćwiartkach mają miejsce wydarzenia i zmiany w samej Polsce lub w jej międzynarodowym otoczeniu, które dla biegu wydarzeń w Polsce działają jak znaczący bodziec lub spust, który (jakby) przestawia wydarzenia u nas na inny tor i sprawia, że odwilż zaczyna się lub przynajmniej ma szansę zacząć się wcześniej, nie czekając na przejście Saturna przez IC.

Oto odpowiednie wydarzenia w trzech ostatnich przebiegach cyklu Saturna:

*) „Znormalizowana pozycja Saturna”: pozycja tak przeliczona, że na początku ćwiartki na ascendencie równa jest 0 stopni, a na końcu ćwiartki w imum coeli równa jest 90°.

Niedawne wydarzenia w Ukrainie i Rosji bardzo przypominają powyższe momenty i wyglądają jak kolejne ogniwo powyższej serii:

Zamach stanu Piłsudskiego był inicjatywą czysto wewnętrzną, polską i wydaje się, że nie był inspirowany żadnym zewnętrznym wpływem ani względem. Dwa następne bodźce przyszły od Rosji (właściwie ZSRR), która w obu czasach dominowała nad polską sceną i sytuacją, tak że wydarzenia w Polsce bywały odpryskami wydarzeń u wschodniego hegemona. (Ale nie zawsze nimi były: zarówno powstanie na Wybrzeżu w grudniu 1970 i następne po nim objęcie władzy przez Gierka, jak i powstanie Solidarności w sierpniu 1980 miały źródła wewnętrznie polskie.)

Dwa bodźce, które przyszły od ZSRR, miały różny ciąg dalszy lub rozwój w Polsce. Bodziec z 1956 roku został w Polsce (i przez Polskę) zagospodarowany aż z nawiązką czy nadwyżką, i to w stopniu znacznie większym niż miało to miejsce w kraju pochodzenia czyli w ZSRR. Pociągnął robotnicze powstanie w Poznaniu (Poznański Czerwiec), tryumfalny powrót Gomułki i przewrót w ciele rządzącej komunistycznej partii, poluzowanie gospodarki na rzecz rynku i prywatnej przedsiębiorczości, a przede wszystkim prawdziwą wolnościową „rewolucję kulturalną” w kulturze.

W przeciwieństwie do tamtego, bodziec z 1985 roku, który przetrząsnął stosunki w Związku Sowieckim i za parę lat poskutkował rozpadem komunistycznego imperium, w Polsce nie wywarł skutków prawie żadnych, przynajmniej żadnych bezpośrednich, szybkich ani jawnych. Rządzący komuniści lub raczej pozbawieni złudzeń i wiary post-komuniści byli wtedy tak okopani w twierdzach stanu wojennego, a może jednocześnie dość od Moskwy usamodzielnieni, że przemiany w ZSRR już ich nie ruszały.

W każdym razie dotąd było tak, że gdy Saturn znajduje się na pograniczu Skorpiona i Strzelca, lub, licząc inaczej, kilka stopni za połówką lewej-dolnej ćwiartki cyklu, przychodzi bodziec wewnątrz-pochodny albo częściej zewnętrzny (rosjo-pochodny), który wywołuje skutki przestawcze albo rzadziej – jak dotąd w 1 przypadku na 3 – ich nie wywołuje.

Obecna seria wydarzeń w Ukrainie i Rosji, czyli rewolucja Majdanu – obalenie Janukowycza – wojenne uprawnienia dla Putina (1 marca 2014) – aneksja Krymu przez Rosję, ma wszelkie cechy bodźca, tym razem zewnętrznego (jak dwa poprzednie, 1956 i 1985), który może wywołać, zapoczątkować lub przyspieszyć przemiany w Polsce.

Zauważmy, że małe epoki, zapoczątkowane przez te bodźce (z pominięciem bodźca „Gorbaczow” z 1985, który skutku nie wywołał), a przede wszystkim okresy ćwiartek cyklu Saturna, które przyszły po nich, były – wszystkie jak dotąd! – pozytywne, to znaczy następował wtedy gospodarczy wzrost, kulturowe(/alne) odrodzenie, rósł udział mieszkańców w polityce kraju i wzrastał poziom utożsamiania się mieszkańców z polskim państwem, czyli mówiąc inaczej, dla większej liczby ludzi i środowisk Polska stawała się ich własnym miejscem, a nie miejscem wewnętrznej emigracji rządzonym przez ponurych Onych. Tak było „za Sanacji” czyli po 1926 roku, i „po październiku” czyli w latach 1956-1968 (chociaż regres był wyraźny wcześniej). Rok 1985 nie przyniósł Polsce nic, ale regularna nowa ćwiartka cyklu, zaczęta w 1988 reformami Wilczka i umocniona przemianami 1989, znakomicie wpisała się w naszkicowany wyżej odrodzeniowy charakter czasu.

Jest więc nadzieja, że to obecne „tąpniecie” czy „osuwisko”, które zagruchotało na wschodzie, stanie się dla Polski kolejnym bodźcem, który zapoczątkuje nowe odrodzenie.

Pewne przejawy tego już widać i są zauważane przez komentatorów. Ale to temat na inny odcinek.

2014-03-17. Wojciech Jóźwiak. Cykl: Astro-refleksje