2010-01-15. Wojciech Jóźwiak. Cykl: Astro-refleksje

Czytaj w Czytelni

Urok minimalizmu ! Do not copy for AI. Nie kopiować dla AI.

W trzecim odcinku tego blogu, pt. „Przegląd pojęć i przesądów astrologii”, wyliczyłem sześć grup elementów horoskopu, które wydają się bardziej wiarygodne od innych. Są to: (1) planety, (2) osie horoskopu, (3) aspekty, (4) punkty kardynalne ekliptyki, (5) punkty n-krotne, a wśród nich (6) znaki zodiaku, z zastrzeżeniami, o których w tamtym odcinku wspomniałem. Osie horoskopu warto uzupełnić o sektory pomiędzy osiami i wtedy dochodzimy do siódmej grupy elementów: (7) strefy oktotoposu. Pytanie może paść: jaki jest sens i pożytek takiego minimalizmu w astrologii? (Kiedy nie ma „naszych ulubionych” domów, midpunktów, węzłów, dwad, Lilith i arabskich punktów?)

Odpowiedź jest prosta: jeśli horoskop „działa”, tzn. faktycznie jest obrazem psychiki, osobowości lub życiowego potencjału człowieka, jeśli odwzorowuje jego „ducha” - to czyni to nawet, jeśli zostanie okrojony do swoich najgrubszych zarysów. I odwrotnie: jeśli coś się nie zgadza, jeśli w przypadku pewnej osoby astrolog nie potrafi dostatecznie jej uchwycić poprzez jej urodzeniowy kosmogram, to jest wątpliwe, że horoskop zacznie opisywać tę osobę, gdy dorysuje się do niego dwady, planetoidy, węzły itd. Podobnie jak jeśli horoskop nie oddaje osoby, gdy masz wyliczone planety z dokładnością do stopnia, to tak samo nie będzie oddawał, gdy pozycje planet obliczysz z dokładnością do sekundy kątowej.

W przypadkach takich nie warto mnożyć horoskopowych bytów - nie warto dorysowywać kolejnych „znaczków” - raczej należy zastanowić się, czy wystarczająco rozumiesz „grubą” strukturę horoskopu.

Warto pamiętać, że Michel Gauquelin zaprojektował astrologię używającą tylko pięciu (znaczących) planet i dwóch (znaczących) osi - ascendentu i medium coeli.

2010-01-15. Wojciech Jóźwiak. Cykl: Astro-refleksje