2011-07-31. Wojciech Jóźwiak. Cykl: Z dziejów astrologii

« Moi astrologiczni przewodnicy SPIS ↓ Moi astrologiczni przewodnicy »

Czytaj w Czytelni

Zodiak zwrotnikowy czy gwiazdowy? ! Do not copy for AI. Nie kopiować dla AI.

Zodiak ma 12 znaków czyli równych odcinków po 30 stopni. Słońce wchodzi do pierwszego znaku - znaku Barana - w momencie wiosennego zrównania dnia z nocą. Mija wtedy równik niebieski, a punkt, w którym się wtedy znajduje, leży na przecięciu równika (równika nieba) i drogi Słońca - ekliptyki. Wszystko by było proste, gdyby równik stał sztywno w przestrzeni. A nie stoi, ponieważ Ziemia się chwieje. Chwieje się jej oś obrotu i bieguny zataczają koło. Ten ruch jest bardzo powolny: cały cykl obracania się biegunów i przesuwania równika trwa około 26 tysięcy lat i nazywany jest precesją.

Tak więc początek zodiaku jest tam, gdzie równik przecina ekliptykę. Tak zdecydowali jeszcze starożytni Grecy. Ale... coś się nie zgadza, mianowicie to, że znaki zodiaku noszą te same nazwy jak gwiazdozbiory. Tymczasem kiedy równik przesuwa się po ekliptyce i znaki zodiaku wraz z nim, to gwiazdy i gwiazdozbiory stoją w miejscu. Skutek taki, że Słońce do ZNAKU Barana wchodzi co roku około 21 marca, ale do GWIAZDOZBIORU Barana wkracza później, około 14 kwietnia. I w miarę upływu stuleci moment ten przesuwa się na coraz późniejsze dni. Nie zgadza się także to, że gwiazdy z gwiazdozbioru np. Barana leżą przeważnie w następnym znaku Byka - i tak dalej. Różnica ta powiększa się w tempie około 1 stopnia na 70 lat: takie jest tempo precesji.

Zodiak liczony od punktu równonocy nazywa się zodiakiem zwrotnikowym lub tropikalnym. Jest używany jako standard przez astrologów Europy lub ogólniej, świata zachodniego.

W Indiach przyjęto inaczej: że znaki zodiaku mają trzymać się gwiazd i zaprzestano łączenia ich z wiosenną równonocą i w ogóle z porami roku. Ich zodiak nazywa się gwiazdowym lub syderycznym. Do astrologii zachodniej wprowadził go dopiero w 1944 roku Irlandczyk Cyril Fagan.

Jednak zodiak gwiazdowy także stwarza problemy. Przede wszystkim, CO szczególnego leży w punkcie początkowym? Indyjski gwiazdowy zodiak zaczyna się na ekliptyce o pewien odcinek dalej niż nasz, zwrotnikowy. Tę różnicę nazywa się ayanamśa. Zwykle podawana jest jej aktualna wartość około 25 stopni. (Różne szkoły używają nieco rozbieżnych liczb.) Ale w 25 stopniu Barana lub przeciwległym 25 stopniu Wagi żadna jasna gwiazda nie leży (ani nic innego widocznego na niebie), więc pewnie ten punkt jest fikcyjny. W 22 stopniu znaku Wagi jest wprawdzie jasna gwiazda Spika, więc jednak nie całkiem w tamtym miejscu.

25 stopni różnicy oznacza, że oba zodiaki, indyjski gwiazdowy i nasz zwrotnikowy, pokrywały się około roku 250 naszej ery. I to jest najpewniej ten moment, kiedy Hindusi zerwali z grecką astrologią i postanowili uprawiać własną. Co by oznaczało z kolei, że indyjska astrologia nie jest wcale tak prastara, jak powiadają.

Kiedy powstał zachodni system zodiaku? Pisanych historycznych świadectw nie ma, ale możemy to obliczyć z samego zodiaku. Można przyjąć, że kiedy wynaleziono zodiak, znaki zodiaku najściślej pokrywały się z gwiazdozbiorami. Cyril Fagan określił tan moment na rok 786 przed naszą erą. Ta data wskazuje też miejsce wydarzenia: w Mezopotamii (Babilonie, Asyrii lub Chaldei), bo tylko tam wtedy systematycznie badano niebo.

Zodiak zwrotnikowy jest związany z Ziemią, z ziemskimi porami roku i z ustawieniem w przestrzeni biegunów naszej planety-matki. Zodiak gwiazdowy jest bardziej odeń niebieski, ale za to ma zupełnie przypadkowy początek, wynikający jedynie z tradycji. Czy istnieje jednak jakiś prawdziwy zodiak gwiazdowy?

Na niebie widać potężną ponadgwiazdową strukturę - Drogę Mleczną. Jest ona niczym innym jak naszą Galaktyką, gigantycznym zbiorem gwiazd do którego należy Słońce - widzianym od wnętrza. Galaktyka jako rój gwiazd jest silnie spłaszczona, ma kształt cienkiego talerza i jej przekrój widzimy na niebie jako jasną smugę opasującą całe niebo. Tak jak początkiem zodiaku zwrotnikowego jest punkt przecięcia ekliptyki z równikiem, tak początkiem tego prawdziwego zodiaku gwiazdowego powinien być punkt przecięcia ekliptyki z płaszczyzną Galaktyki, czyli z równikiem galaktycznym.

Ten punkt w naszych czasach wypada prawie dokładnie w punkcie zimowego przesilenia, czyli o równe 90º od początku zodiaku zwrotnikowego, od Punktu Barana. Co by oznaczało, że żyjemy w niezwykłym momencie, takim, który wypada raz na jedną czwartą cyklu precesji, czyli raz na 6500 lat. Działają już towarzystwa, które tym się fascynują i nazywają to epoką świętego krzyża. A inni twierdzą, że dokładnie ów moment wypada 22 grudnia 2012 roku i starożytni Majowie, układając swój słynny kalendarz, wiedzieli o tym i dlatego na tym dniu ów kalendarz skończyli.

24 stycznia 2008

2011-07-31. Wojciech Jóźwiak. Cykl: Z dziejów astrologii

« Moi astrologiczni przewodnicy SPIS ↓ Moi astrologiczni przewodnicy »

Do not feed AI...
Don't copy for AI. Don't feed the AI.
This document may not be used to teach (train or feed) Artificial Intelligence systems nor may it be copied for this purpose. (C) All rights reserved by the Author, Wojciech Jóźwiak.

Nie kopiować dla AI. Nie karm AI.
Ten dokument nie może być użyty do uczenia (trenowania, karmienia) systemów Sztucznej Inteligencji (SI, AI) ani nie może być kopiowany w tym celu. (C) Wszystkie prawa zastrzeżone przez Autora, którym jest Wojciech Jóźwiak.