2015-11-28. Wojciech Jóźwiak. Cykl: Astro-refleksje

Czytaj w Czytelni

Schemat Gauquelina i schemat Guinarda ! Do not copy for AI. Nie kopiować dla AI.

Gauquelin stosował pewną swoją, bardzo uproszczoną astrologię, którą w tytule nazwałem schematem Gauquelina. Po pierwsze, znacznie zmniejszył listę planet, które uważał za znaczące. Wg niego znaczące było tylko 5 planet: Mars, Saturn, Jowisz, Księżyc i Wenus. Po drugie, planeta była aktywna, czyli jej cechy występowały u urodzonego, gdy przy urodzeniu była w jednej z 4 „stref aktywności”. Z pewnym uproszczeniem możemy przyjąć, że te strefy to otoczenie 4 osi: ascendentu, medium coeli, descendentu i imum coeli. Niekiedy listę tych stref Gauquelin zmniejszał do dwóch: tylko okolica ascendentu lub okolica medium coeli.

W wersja najbardziej obciętej jego astrologia brzmiała jak następuje: człowiek jest taki, jakie planety były podczas jego urodzenia w pobliżu ascendentu lub/i medium coeli.

My jego restrykcyjne zasady łagodzimy i rozszerzamy, zresztą w ten sposób trochę dopasowujemy Gauquelina-radykała do astrologicznej tradycji. Bierzemy pod uwagę wszystkie 10 planet i przyjmujemy, że te planety są szczególnie aktywne czyli dominujące (lub raczej: „podejrzane” o to, że są dominujące) – gdy w urodzeniowym horoskopie leżą w pobliżu którejś z 4 osi (Asc, Mc, Desc, Ic).

Tę zasadę podsumowuję hasłem: planety na osiach!

W tym schemacie Gauquelina planety niosą jakość, a osie niosą moc. Osie są „miejscami mocy” dla planet, a planeta, która znajduje się w takim miejscu mocy, nadaje swoje cechy urodzonemu.

Niżej dla przykładu horoskop Ala Pacino tak właśnie skrajnie uproszczony wg schematu Gauquelina. Widać tylko dwie planety: Jowisza w Mc i Plutona przy ascendencie. Ale właśnie te dwie planety są podejrzane o bycie dominującymi – przynajmniej ze względu na kryterium położenia na osi. (Jest jeszcze kryterium bycia władcą 3 głównych znaków i kryterium bycia wskazaną przez światła.)

Al Pacino wg schematu Gauquelina

Schemat Guinarda jest w pewnym sensie odwrócony. Tutaj przypomnę mój rysunek, przedstawiający znaczenia i powiązania planet:

Wśród planet wyróżniają się Słońce i Księżyc (czyli: światła), które nie mają wyspecjalizowanej funkcji w astro-psycho-organizmie człowieka, gdyż ich funkcja jest inna: one pokazują sposób integracji osoby (osobowości). [Na rysunku słowo "synteza".] Pokazują, w jaki sposób, wokół jakich spraw, dany człowiek integruje się. Ale gdzie są te sprawy, te szczegóły integracji; gdzie jest informacja, na czym ta integracja właściwie polega?

– Tej informacji dostarcza oktotopos. Schemat Guinarda polega na rozmieszczeniu świateł w sektorach oktotoposu. Te sektory oktotoposu, gdzie leżą światła, są ważne czyli aktywne. U danej osoby integrująco działają te sektory, w których leżą świtała. Niekiedy (jak u Wałęsy) jest to jeden sektor, w którym (na nowiu) leżą oba światła.

W schemacie Guinarda światła – Słońce i Księżyc – dostarczają mocy, a sektory, w których światła leżą, dostarczają znaczenia. – Czyli „mówią” o tym, jaka jest integracja.

Słońce i Księżyc są „punktami mocy” dla sektorów oktotoposu, a sektor, w którym leży któreś światło, nadaje swój sposób integracji urodzonemu.

Niżej przykład: schemat Guinarda dla horoskopu Witolda Gombrowicza. Widać, że moc pochodząca od Księżyca aktywuje sektor imum coeli (nr 7), a moc idąca od Słońca aktywuje sektor nr 4, „Harmonia” („Sprzysiężenie”). Oba te sektory należą do procesu „Udział”, czyli bycie częścią nadrzędnej organicznej całości. Co wyjaśnia obsesyjne odczuwanie przez pisarza więzi rodzinnych i pochodzeniowych, oraz obecności w życiu człowieka jego ścisłej przynależności do zbiorowości, które go więżą. (Inne elementy jego horoskopu sprawiły, że nie zaakceptował tych zależności, ale je obserwował, krytykował i buntował się przeciw nim.)

Witold Gombrowicz wg schematu Guinarda

W praktyce schemat Guinarda stosujemy bardziej luźno: za ważne sektory uznajemy nie tylko te ze Słońcem i Księżycem, ale też te, gdzie jest grupa kilku planet. (W przypadku osi, wystarcza jedna planeta na osi.)

Podobnie schemat Gauquelina stosujemy luźno: za źródła mocy dla planet uznajemy nie tylko miejsca blisko osi, ale też władanie głównymi znakami zodiaku i wskazanie przez światła.

Uwaga: ten tekst został napisany dla Kursu Astrologii Harmonicznej, który odbywa się teraz w Internecie: na forum AstroAkademii i przez webinary w TransmisjeOnline.PL. Możesz dołączyć do tego kursu! Kontakt: red@taraka.pl

2015-11-28. Wojciech Jóźwiak. Cykl: Astro-refleksje